اسلام حقوق تمامی کسانی را که در کشور اسلامی حضور دارند، اعم از هموطنان و کسانی که با مجوز دولت اسلامی به کشور وارد شدهاند، را به رسمیت شناخته و رعایت آن حقوق را بر همگان لازم دانسته است.جهانگردان نیز از جمله افرادی هستندکه با اجازة دولت به کشور می آیند و بنا بر اصول بنیادین اسلام که از جمله آنها کرامت انسانی، وفای به عقود، دعوت و ... است، دولت و تمامی مسلمانان موظفاند حقوق چنین افرادی را به رسمیت بشناسند. مهم ترین این حقوق را میتوان حق امنیت، ورود و عبور و مرور در کشور، برخورداری از عدالت اجتماعی، احترام و رعایت منزلت اجتماعی فرد، تأمین حداقل حقوق انسانی و حق خروج دانست. مقدمه یکی از موضوعاتی که امروزه اهمیت بسیار دارد، موضوع جهانگردی یا توریسم است. جهانگرد در معنای وسیع فردی است که حداقل یک شبانه روز خارج از منزل و اقامتگاه خود زندگی کند. مادّة یک قانون توسعة صنعت جهانگردی ایران، مصوب 1370، در تعریف ایرانگردی و جهانگردی مقرر میدارد: منظور از ایرانگردی و جهانگردی عبارت است از هر نوع مسافرت انفرادی یا گروهی که بیش از 24 ساعت بوده و به منظور کسب و کار نباشد.تألیف سفرنامهها به زبانهای مختلف حاکی از اهمیت جهانگردی است. در ایران قدیم به مسافران و جهانگردان احترام خاصی میگذاشتند. راه شاهی به طول 2500 کیلومتر و احداث کاروانسراها و چاپارخانههای بین راه و پلها از مهمترین اقدامات هخامنشیان بود که جهانگردی را آسان میکرد. هرودوت ـ جهانگرد و مورخ مشهور یونانی ـ از آن راه عبور کرده است (محقق داماد، 1378: 307). در دوران اشکانیان نیز احداث جادة ابریشم از چین تا مدیترانه که از فلات ایران عبور میکرد، به این امر کمک فراوانی کرد. اسلام نیز با توصیه به مهماننوازی و به خصوص غریبنوازی و توصیههای اکید قرآن و سایر منابع اسلامی بر سیر و سفر وتفکر در آفرینش، بر اهمیت این موضوع افزوده است. آمیزش این توصیهها با فرهنگ لطیف و مهماننواز ایرانی باعث گردیده که از گذشتههای دور تاکنون ایران به بهترین و امنترین مکان برای جهانگردان تبدیل گردد که این امر در سفرنامههای جهانگردان غربی کاملاً مشهود است.