جهانی شدن
جهانی شدن که معادل (Globalization ) می باشد بر تحولاتی اشاره دارد که در عصر پسامدرن در پیرامون امر اقتصادی و امر فرهنگی رخ داده است. این تحولات تا به امروز در عصر فرا ـ پسامدرن ، تغییرات بسیاری را در مقیاس سیارهای شکل داده است. این امر در هزاره سوم در فرآیندی تکوین یافته میل به یک دست سازی جوامع مختلف جهان در در اجتماعی یگانه دارد (Boylis,1997,15) وکه بتواند در راستای بسترهای تکنولوژیکی برای سرمایه داری بازار یک دستی را فراهم آورد. از این رو جهان باید به دهکده ای کوچک بدل گردد که در آن جریان های مالی به سادگی جریان یابند و تحولات مکانی و زمانی شکل گرفته، تسهیل کننده این درهم فشردگی(Waterz, 2001, 67) و شکل دهنده چرخه مصرف و سود در مقیاس وسیع می باشند.از این رو جهانی شدن را می توان این گونه تعریف کرد:« جهانی شدن عبارت است از فرآیند فشردگی فزایندة زمان و فضا در نتیجه جریان سرمایه، که بواسطة آن مردم دنیا کم و بیش و به صورتی نسبتاً آگاهانه در جامعه جهانی واحد ادغام می شوند»(گل محمدی،21،1381).این تعریف از جهانی شدن نشان دهنده تاکید بر امر اقتصادی می باشد و نشان از شکل گیری اقتصادی نوین در عصر جهانی دارد.در این راستا و با یک نگرش فراگیر در زمینه جهانی شدن می توان ویژگی های جهانی شدن و یا به عبارتی بازشناخت معرفتی آن را به صورت زیر بیان نمود( Cohen , 2000, 24) :
· تغییر مفهوم فضا و زمان
· شباهت مسائل ایجاد شده برای همه ساکنین زمین
· شبکه ای از نیروی فزاینده فراملی، سازمانها و شرکتهای بین المللی
· افزایش حجم تبادلات و کنشهای فرهنگی
· همزمانی تمام ابعاد در برگیرنده جهانی شدن
غلامحسین کریمی دانش آموخته رشته برنامه ریزی توریسم،مدرس دانشگاه و عضو پیوسته انجمن علمی گردشگری ایران |