ما در ایران چندین مسیر خطی اساسی جهانگردی داریم، خوشبختانه شاخههای اصلی (راه ابریشم) در ایران هم از مسیرهای اصلی این راه بودهاند و هم امروزه از مسیرهای اصلی جهانگردی مملکت هستند.ما در مجموع پنج مسیر اصلی جهانگردی داریم که به صورت استانی با آنها برخورد نکرده، بلکه مسیرها را خطی بررسی میکنیم. مثلاً میگوییم محور تهران_بم با شناخت دقیق محورها میتوانیم در مسیرهای اصلی راه ابریشم قرار بگیریم، در این مسیرهای نسبتاً طولانی ما با عناصر و سازههای باستانی از قبیل: کاروانسراها،آب انبارها،یخچالها،چایخانهها و قهوهخانهها، زیارتگاهها،آبریزگاهها، قلعهها،چشمهسارها، پناهگاهها، چاپارخانهها، گورستانها، گرمابهها، بازارها، قناتها و بقایایی از کفسازی راهها و پلها روبرو هستیم. دو مورد اصلی از این عوامل و عناصر عبارتند از: کاروانسراها و خانههای موجود دریافت قدیم شهرها که هر یک از آنها میتوانند با تغییر کاربری، موجودیت بهتری نسبت به گذشته پیدا کنند.خانههای قدیمی در شهرهای تاریخی مهم از جمله در شهرهای تبریز، سمنان، قزوین، همدان،کرمانشاه، اصفهان، کاشان، شیراز، اردستان، نایین، یزد، کرمان و بم باید تبدیل به موزههای جهانگردی شود که البته این کار نیز کمک شایان سازمان میراث فرهنگی را میطلبد.
بطور کلی بخش جهانگردی در ایران بدون همکاری تنگاتنگ سازمانهای میراث فرهنگی و محیط زیست، راهکارهای اصلی توسعه این صنعت را نخواهد یافت و به این ترتیب هم خانهها رونق خواهد داشت و هم جهانگردان با پدیدههای مسیر جاده ابریشم بیشتر آشنا خواهند شد.
غیر از کاروانسراها و خانههای قدیمی ساخت، مهمانسراها و متلها نیز در طول این مسیر باید براساس نیاز بررسی شود و سایر عناصر و سازههایی که در پیش نام بردیم، براساس اولویتها مورد بازبینی و باززندهسازی قرار گیرد.
آذربایجان در فارس میانه آتور پاتکان، در آثار کهن فارسی آذربادگان یا آذربایگان، در فارسی کنونی آذربایجان، در یونانی بیزانس آذربیگانون، در ارمنی اتراپاتاکان، در سریانی آذربایغان و در عربی آذربیجان نامیده شده است. تاریخ باستانی آذربایجان با تاریخ قوم ماد در آمیخته است. قوم ماد پس از مهاجرت به ایران آرام آرام قسمت های غربی ایران از جمله آذربایجان را تصرف کرد
در متن زیر ده دستور آداب معاشرت آورده شده، که توصیه می کنیم به دقت آنها را بخوانید و سعی کنید به اندازه بیماری وبا از آنها دوری کنید. اگر همکاران بی احتیاطتان می خواهند به این محدوده ممنوعه پا بگذارند، به خودشان مربوط است ولی بهتر است شما حواستان را جمع کنید که درگیر چنین دردسرهایی نشوید.
عدم توجه: روی برگرداندن از شخصی که در حال صحبت با شماست، نشانه بی ادبی است. بذل توجه یکی از اصلی ترین نشانه های آداب معاشرت، و بهترین تمجید از طرف مقابل است. برای کسب نتیجه بهتر، می توانید با حالت های مختلف صورت و بدن حرکات بدن نشان دهید که به بحث علاقه مند هستید.
شـُل دست دادن: این حرکت نشان دهنده عدم اطمینان شما به خود است. به نرمی دست بدهید. این کار بیانگر اعتماد به نفس، خونگرمی، گشاده رویی و صداقت است. ولی مراقب باشید زیاده روی نکنید و دست طرف مقابل را خیلی محکم نفشارید، چون آن وقت فکر می کند که شما آدمی سلطه جو و طالب برتری هستید.
پشت کردن به دیگری: زبان بدن (ایما و اشاره ها) شما می تواند شخصیتتان را نشان دهد. اگر به خوبی با همکار خود برخورد نکنید، اعلام کرده اید که هیچ علاقه ای به صحبت ندارید. این کار به نوعی توهین است و می تواند منجر به ایجاد احساسات و تفکرات منفی و حتی خصمانه دیگران نسبت به شما شود.
سیگار کشیدن: امروزه، در بیشتر قرارملاقات های عمومی از سیگار کشیدن به شدت اجتناب می شود. امتحانش مجانی است؛ در جمع سیگار آتش بزنید تا چه غیر سیگاری ها و چه سیگاری های مطیع قانون از شما بیزار شوند!
برداشتن ظرف نوشیدنی با دست راست: همیشه نوشیدنی خود را با دست چپ بردارید. این طوری می توانید هنگام برخورد با دیگری، بدون دردسر و ریختن نوشیدنی روی لباس های خود یا طرف مقابل، با او دست بدهید. به علاوه دست راستتان گرم می ماند، چرا که نگهداری نوشیدنی با یخ، دستتان را سرد و مرطوب می کند.
نپوشیدن کت: هیچ وقت لباسی مانند کت را در نیاورید یا اگر فرضاً برای کلاس گذاشتن کراوات زده اید، گره کراوات خود را شل نکنید مگر این که میزبان پیش از شما، چنین کاری بکند. به طور کلی، لباس نامرتب در نشست های عمومی بسیار ناپسند است.
بیش از حد نزدیک ایستادن: هر یک از ما برای خود یک «حد آسودگی» داریم (که درافراد مختلف، متفاوت است) و دوست نداریم دیگران بدون اجازه به این فضای شخصی تجاوز کنند. اگر هم کسی این کار را بکند سعی داریم از او دوری کنیم و از متجاوز به خاطر نزدیکی بیش از حد بیزار می شویم.
بلند صحبت کردن: با صدای بلند صحبت نکنید. این کار شما را مغرور و از خود راضی جلوه می دهد. صدایتان باید آرام و یکنواخت باشد و لحنتان باید با زمان و موقعیت حاضر در آن هماهنگ باشد.
زمان پایان میهمانی: یک مهمانی رسمی هیچ وقت نباید بیشتر از دو ساعت طول بکشد. ساعت 6 بعدازظهر شروع شود و حداکثر تا ساعت 8 به پایان برسد. تا نیم ساعت پس از ساعت پایان مهمانی باید آنجا را ترک کرده باشید.
صحبت همزمان: وقتی شخص دیگری صحبت می کند، بهترین روش اهانت کردن پریدن وسط حرف اوست! قبل از پاسخ دادن، اجازه دهید حرفش را تمام کند. به این ترتیب نشان می دهید که فرد مؤدبی هستید و طرف مقابل هم بهتر می تواند گفته های شما را بشنود و بفهمد. در ضمن راز سخنور خوب شدن، خوب گوش کردن است.
- اداره ونظارت بر فرهنگسراها ، موزه ها ،نمایشگاه ها ، تئاتر ها ، تالار های موسیقی و ..
- تاسیس واداره ی پار ک ها ی شهری ، محله ای ، جنگلی وحاشیه ای و...
- تاسیس واداره باغ وحش ، باغ گیاه شناسی و ...
- اداره ونظارت برورزشگاه ها ، زمین های بازی ، ورزش همگانی و...
- ایجاد مسیر های پیاده روی ودوچرخه سواری در شهر وحومه
- ساماندهی گذران فراغت جوانان ، زنان ، ناتوانان و...
- رسیدگی به امور بناهای تاریخی وآثار ارزشمند فرهنگی و...
- ایجاد اردوگاه های تفریحی ،محل کاروان و...
بدیهی است که تحقق این وظایف به بازنگری در قوانین وتشکیلات شهر داری ها وتغییر دیدگاه ها در نحوه ی مدیریت شهری وایجاد نهاد های نوین نیاز دارد .
از طرف دیگر ، برنامه ریزی ومدیریت گردشگری پدیده ای خاص است که نیاز به همکاری وهماهنگی در سطوح مختلف ملی ، محلی ومنطقه ای دارد .در سطوح ملی باید اهداف وراهبردهای کلان در مقیاس کشور تعیین گردد ، در سطح منطقه ای ویژگی ها وامکانات منطقه ای واستانی مد نظر است ، در سطح محلی باید به نیازهای مشخص شهروندان پاسخ گفت که این حوزه در مسئولیت شهرداری ها قرار دارد .
در بخش راهکارهای اجرای قانون برنامه توسعه ، مقرراتی وضع شده است که ارتباط مستقیم با افزایش وتقویت نقش شهرداری در زمینه های مختلف ، از جمله گردشگری ، دارد
غلامحسین کریمی دانش آموخته رشته برنامه ریزی توریسم،مدرس دانشگاه و عضو پیوسته انجمن علمی گردشگری ایران |